การศึกษาเชิงสังเกตการณ์พบความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นต่อการแท้งบุตรที่เกิดเองในผู้ใช้ยา natalizumab เมื่อเทียบกับผู้ป่วยโรคปลอกประสาทอักเสบรายอื่นที่ไม่ได้ใช้ยานี้
          ผู้หญิงที่ใช้ยา natalizumab เพื่อรักษาโรคปลอกประสาทอักเสบ (Multiple Sclerosis: MS) และวางแผนที่จะตั้งครรภ์ จะต้องปรึกษาทางเลือกต่าง ๆ เพื่อพักการรักษาได้อย่างปลอดภัย (NEJM JW Neurol Apr 2018 และ Neurology 2018 Feb 7; [e-pub])  การตัดสินใจควรพิจารณาจากความเสี่ยงที่อาจเป็นไปได้สำหรับผู้หญิง พร้อมกับความเสี่ยงสำหรับทารกด้วย  ในการศึกษาจากหลายศูนย์ได้ติดตามการตั้งครรภ์ 92 ครั้ง ในผู้หญิง 83 คน ที่ใช้ยา natalizumab เปรียบเทียบกับการตั้งครรภ์ 406 ครั้ง ในผู้หญิง 398 คน ที่เป็นโรค MS ซึ่งไม่ได้รับการรักษา หรือได้รับ interferon
          การแท้งที่เกิดขึ้นเอง (Spontaneous Abortions: SA) เกิดกับร้อยละ 17.4 ของผู้ใช้ยา natalizumab ในอัตรา ร้อยละ 8.0 ของผู้ที่ได้รับ interferon และร้อยละ 6.5 ของผู้ที่ไม่ได้รับการรักษา  การได้รับยา natalizumab มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นต่อการแท้งที่เกิดขึ้นเองอย่างมีนัยสำคัญ (odds ratio เท่ากับ 3.9) เมื่อเทียบการได้รับ interferon หรือการไม่ได้รักษา
          อย่างไรก็ตาม อัตราของการแท้งที่เกิดขึ้นเองกับการใช้ยา natalizumab ไม่มีความแตกต่างทางสถิติจากอัตราการแท้งที่เกิดขึ้นเองในประชากรทั่วไป  อัตราความผิดปกติแต่กำเนิดเท่ากับร้อยละ 3.7 สำหรับผู้ใช้ยา natalizumab ร้อยละ 1.3 สำหรับผู้ได้รับ interferon และร้อยละ 0.9 ของผู้ที่ไม่ได้รับการรักษา  การได้รับยา natalizumab หรือ interferon มีความสัมพันธ์กับการลดลงเล็กน้อยของน้ำหนักแรกเกิด (-169) และความสูง (-1 ซม.) เมื่อเทียบกับการไม่ได้รับยา  ยา natalizumab ไม่มีความสัมพันธ์กับการคลอดก่อนกำหนดหรือการผ่าคลอด
          การที่ทารกในครรภ์สัมผัสกับยา natalizumab มีความสัมพันธ์กับแนวโน้มในการเพิ่มความเสี่ยงต่อการแท้งที่เกิดขึ้นเอง นอกเหนือจากการเพิ่มความเสี่ยงเล็กน้อยต่อความผิดปกติแต่กำเนิด และน้ำหนักแรกเกิดที่ลดลง  การศึกษาและบันทึกทะเบียนเกี่ยวกับการสัมผัสกับยา natalizumab ก่อนการตั้งครรภ์ให้ผลลัพธ์ที่หลากหลาย  การศึกษาบางชิ้นพบว่ามีการแท้งที่เกิดขึ้นเองเพิ่มขึ้น แต่ไม่พบความผิดปกติกำเนิดอย่างต่อเนื่อง ผู้หญิงที่ต้องการตั้งครรภ์จำเป็นต้องรับการปรึกษาเกี่ยวกับความเสี่ยงต่อการกระตุ้นให้เกิดโรคซ้ำพร้อมกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นกับทารก  การเปลี่ยนไปใช้ทางเลือกอื่นในการรักษาที่มีประสิทธิภาพสูงก่อนจะตั้งครรภ์อาจเป็นทางเลือกหนึ่ง แม้เราจะไม่มีการศึกษาเกี่ยวกับวิธีการเช่นนี้ก็ตาม  นักประสาทวิทยาควรให้การศึกษาผู้ป่วยของตนเกี่ยวกับความเสี่ยงและร่วมกันตัดสินใจเกี่ยวกับการรักษาโรค MS ก่อนและระหว่างการตั้งครรภ์