การรักษาในระยะแรกแบบรุกล้ำมีประโยชน์ต่อผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลวและการทำงานของหัวใจห้องล่างซ้ายที่ร้อยละ 35 ถึง 45 ตามผลของการวิเคราะห์กลุ่มย่อยจากการศึกษาของ ISCHEMIA
    การทดลองในโครงการศึกษาISCHEMIA (International Study of Comparative Health Effectiveness With Medical and Invasive Approaches) ได้สรรหาผู้เข้าร่วมการศึกษาจากผู้ป่วยโรคหัวใจขาดเลือดระดับปานกลางถึงรุนแรงและการทำงานของหัวใจห้องล่าง (left ventricular ejection fraction: LVEF) >ร้อยละ 35
    ผลการค้นพบแสดงว่าการใช้วิธีรักษาในระยะแรกแบบรุกล้ำหรือด้วยการทำหัตถการ (initial invasive strategy) ไม่มีความได้เปรียบอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเทียบกับการรักษาด้วยยาอย่างเดียว จากผลลัพธ์ปฐมภูมิ ซึ่งได้แก่ การเสียชีวิตจากหัวใจและหลอดเลือด โรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดที่ไม่ถึงแก่ชีวิต(nonfatal myocardial infarction) หรือการเข้ารักษาในโรงพยาบาลด้วยอาการเจ็บหน้าอกเฉียบพลันหรือแบบไม่คงที่ (Unstable Angina)  โรคหัวใจล้มเหลว (heart failure: HF) หรือภาวะหัวใจหยุดเต้นที่ได้รับการช่วยชีวิต(NEJM JW Cardiol May 2020 and N Engl J Med 2020; 382:1395)
    ในขณะที่การวิเคราะห์กลุ่มย่อยอย่างจำเพาะก่อน (prespecifiedsubgroup analysis) ตอนนี้ได้เน้นความสนใจไปที่ผู้เข้าร่วมการศึกษา ISCHEMIA 398 คน (ร้อยละ 7.7) ซึ่งมีภาวะหัวใจล้มเหลว  หัวใจห้องล่างบีบตัวลดลง (LV systolic dysfunction: LVEF ร้อยละ 35-45) หรือทั้ง 2 อย่างในตอนเริ่มต้นการศึกษา  มีผู้เข้าร่วมการศึกษาเพียง 28 คน (ร้อยละ 0.6) มีทั้งภาวะหัวใจล้มเหลวและหัวใจห้องล่างบีบตัวลดลงมาก่อน
    พบว่าอุบัติการณ์ของผลลัพธ์ปฐมภูมิ ณ 4 ปี ในผู้เข้าร่วมการศึกษาที่มีภาวะหัวใจล้มเหลว หรือ LVEF ร้อยละ 35–45 หรือทั้ง 2 อาการตอนเริ่มต้นการศึกษา มีมากกว่าผู้เข้าร่วมการศึกษาคนอื่นๆ อย่างมีนัยสำคัญ (ร้อยละ 22.7 เทียบกับร้อยละ 13.8)
    ในบรรดาผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวกับ LVFE ร้อยละ 35–45 หรือทั้ง 2 อาการ พบว่าการรักษาแบบรุกล้ำในระยะแรกมีความสัมพันธ์กับอุบัติการณ์ของผลลัพธ์ปฐมภูมิที่น้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเทียบกับการรักษาด้วยยาอย่างเดียว (ความแตกต่างของอัตราการเกิดเหตุการณ์เท่ากับร้อยละ -12) โดยส่วนใหญ่มาจากผู้ป่วยที่เป็นทั้งภาวะหัวใจล้มเหลวและ LVEF ร้อยละ 35–45   ในขณะที่การเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลสำหรับภาวะหัวใจล้มเหลวระหว่างช่วงเวลาของการศึกษาเป็นตัวพยากรณ์อิสระของอัตราการเสียชีวิต
     การวิเคราะห์กลุ่มย่อยที่สร้างสมมติฐานจากการศึกษาของ ISCHEMIA แสดงว่า ผู้ป่วยโรคหัวใจขาดเลือดที่มีอาการคงที่  ภาวะหัวใจห้องล่างบีบตัวลดลงระดับต่ำถึงปานกลาง และภาวะหัวใจล้มเหลวทางคลินิกอาจได้รับผลดีจากวิธีการรักษาในระยะแรกแบบรุกล้ำ แม้การค้นพบเหล่านี้จะได้รับแรงผลักดันจากตัวอย่างกลุ่มย่อยขนาดเล็กของผู้เข้าร่วมการศึกษาก็ตาม แต่มีความสอดคล้องกับผลลัพธ์ของการศึกษาอื่นๆ ที่แสดงว่า การเปิดหลอดเลือดที่อุดตันช่วยให้ผลลัพธ์ในระยะยาวดีขึ้นในผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวและหัวใจห้องล่างบีบตัวลดลง  การวิเคราะห์ในปัจจุบันยังเน้นให้เห็นความเสี่ยงที่สูงต่อผลลัพธ์ของหัวใจและหลอดเลือดที่ไม่พึงปรารถนาในผู้ป่วยที่เป็นโรคหัวใจขาดเลือดที่มีอาการคงที่และภาวะหัวใจล้มเหลว
หมายเหตุ: ผู้เผยแพร่รายงานนี้ระบุว่า รายงานนี้ยังไม่ใช่ฉบับสุดท้ายและอาจมีการเปลี่ยนแปลงภายหลังได้